Las przy granicy

Mianem tym określa się długi pas drzew ciągnący się setki tysięcy kilometrów, za którym rozpościera się ziemia niczyja, a dalej czekają forty Emersów i ich terytoria. Im dalej zmierza się na wschód, tym bardziej tereny te są coraz rzadziej zalesione. Flora i fauna w tym miejscu nie różni się znacznie od tego, co można spotkać w głębi lasu - co najwyżej wszystko jest nieco młodsze i mniejsze. Właśnie w tym miejscu najłatwiej natknąć się na Runy, rzecz jasna nie licząc Lawowiska. Ich obecność wyjaśnia więc puste, spopielone miejsca. Ziemiści tolerują wybryki swojego mięsa armatniego tak długo, jak pożar daje się stłumić w zarodku. Gdzie indziej miałyby skrywać się patrole, jeśli nie tu? A kto pilnowałby granicy, jeśli nie wybuchowi Widzący? No właśnie.